Ring… Ring… Ring… Bunyi telefonku berbunyi. Aku terjaga dari tidur dan melihat nama ayahku di skrin telefon. Apa kejadah orang tua ni call time-time ni. Aku angkat.

Aku: Nak apa ayah?

Ayah: Assalamualaikum

Aku: Ayah tahu kan sekarang dah pukul 3 pagi. Kenapa ayah call?

Ayah: Sahaja. Nak call anak ayah. Bila kau nak lawat ibu kau tu? Dah lama dia tak jumpa kau.

Aku: Entah. Busy sikit. Duit pun bukan ada sangat pun.

Ayah: Balik lah akhir bulan ni. Jenguk-jenguk ibu kau.

Aku: Ayah ke ibu yang rindu?

Ayah: Balik je.

Aku: Ya la. Ya la.

Ayah: Din. Ayah dah habis bayar semua kos majlis perkahwinan kau. Duit hantaran pun ayah dah sediakan.

Aku: Eh tak perlulah. Din kan sedang kumpul duit ni.

IKLAN

Ayah: Takpe. Duit hantaran pun kau tak cukup lagi. Ni nak bayar duit majlis. Jangan bimbang lah. Ayah dah settlekan semua. Ada extra lagi dekat ibu kalau perlu apa-apa penambahan.

Aku: Terima kasih ayah. Ayah dapat duit dari mana ni?

Ayah: Duit pencen. Dan duit tanah pusaka.

Aku: Tanah tu banyak ke dapat?

Ayah: Bolehlah. Bahagi lima.

Aku: Ayah.

Ayah: Ya?

IKLAN

Aku: Apa sebenarnya sebab ayah call?

Ayah: Din. Jadi suami ni tak mudah. Banyak dugaan kau akan lalui seorang diri tanpa isteri kau tau. Time tu kau senyum sahaja. Jangan sesekali kau tunjuk kesusahan kau depan mereka.

Aku: Ayah?

Ayah: Apabila kau dapat anak tu, bantulah isteri kau. Kau akan dengar dia komplain penat. Dia komplain kita tak bantu, tapi kau senyum sahaja. Jangan tunjuk perasaan marah kau.

Aku: Ayah!

Ayah: Dan jagalah anak kau sebaik mungkin. Dia lah nyawa kau.

Aku: Apa ni ayah?

IKLAN

Ayah: Ayah tak dapat hadir ke majlis perkahwinan kau. Dan ayah minta maaf sangat. Dan percayalah, ayah bangga dengan kau.

Aku: Ayah cakap apa ni? Jangan karut la. Ish malas Din nak dengar benda-benda merepek ni. Ibu mana?

Tiba-tiba phone mati. Ish orang tua ni. Buat panggilan dramatik pulak pagi-pagi macam ni. Aku lihat phone aku, rupanya ada 5 miss call sebelum telefon ayah. Semuanya telefon dari ibu. Aku menelefonnya balik.

Aku: Hello

Ibu: Kau kat mana? Ibu cuba telefon kau dari tadi.

Aku: Rumah. Kenapa Ibu?

Ibu: Ayah kau. Dia eksiden pukul 1 tadi. Ayah… Dah meninggal dunia.

Aku: Eh… tak mungkin. Ayah baru call saya tadi.

Ibu: Din. Ayah dah tak ada. Kau balik kampung.

Aku siap-siap terus pulang ke kampung. Sepanjang perjalanan aku berfikir, bagaimana dia sempat call aku tapi aku bersyukur dapat borak dengan dia. Maafkan aku ayah.